Hoe goed ben jij in zelfkritiek

Op mijn vraag waarom hij zo negatief tegen zichzelf sprak antwoordde hij: “dat hoort toch zo. Als je iets wil bereiken dan moet je je zelf toch streng toespreken. Dat doe ik als ondernemer ook altijd zo.”

Het hoort toch zo?"

Ik begreep uiteraard dat hij vond dat hij zichzelf zo moest toespreken. Maar wilde er toch meer van weten. Dus vroeg ik aan hem: “wat maakt dat je dit zo doet?” Zijn antwoord: “Dat heb ik door mijn opvoeding meegekregen en dat zijn mijn normen en waarden.” Dus reageer je altijd zo, als het misgaat? “Ja, nu het zo zegt, dat doe ik altijd zo.” “Vind je het leuk om te doen?”, vroeg ik hem. “Nee eigenlijk helemaal niet, nu je dat zo vraagt”, antwoordde hij, zichtbaar nadenkend over wat wij net hadden besproken.

“En wat zou er gebeuren als je dat niet meer zou doen?”, vroeg ik hem. “Maar, dat kan toch helemaal niet. Dan kom je nergens!” reageerde hij. “Hoe weet je dat zo zeker?” vroeg ik hem direct. Hier moest hij weer even over nadenken en begon te lachen. “Nu je dit zo zegt, weet ik dat eigenlijk helemaal niet zo zeker”.

Hoe weet jij dat je succesvol bent?

“Was je dan niet succesvol geworden als ondernemer als je vaker aardig tegen zichzelf was geweest?” Hierover nadenkend was zijn reactie, “Waarschijnlijk was ik net zo succesvol geworden”. “En hoe voelt dat”, vroeg ik hem. “Veel beter natuurlijk”, was zijn reactie.

Blijkbaar had hij maar een manier om met teleurstelling om te gaan.
Wanneer je je best doet, dan kun je toch nooit teleurgesteld zijn in jezelf. Hooguit kan het resultaat niet zo zijn als je had verwacht. Dat kan altijd, maar dat is nooit een reden om jezelf heel kritisch toe te spreken of af te branden.

Hoe goed ben jij eigenlijk in zelfkritiek?

Neem even de tijd om voor jezelf te reflecteren hoe jij omgaat met fouten. En hoe je daarop reageert.

Wat is je interne dialoog? Wat zeg je dan tegen jezelf? En helpt dit? Echt?